Voorlichting en nazorg
Voorlichting en nazorg
Voorlichting en nazorg
Voor Duitsland heb ik in opdracht van het Duits Jeugdinstituut een overzicht gemaakt van voorlichting en nazorg in Nederland bij adoptie.
Achteraf een geheugen samenstellen: adoptie-levensboeken.
Een adoptie-levensboek kan een middel zijn voor adoptiekinderen om te bouwen aan hun eigen identiteit. Zo’n levensboek is een verzameling woorden, foto’s, tekeningen en andere kunstwerken, die samen het hele levensverhaal vertellen van een kind dat geadopteerd is. Het is een eenvoudig en zo waarheidsgetrouw mogelijk verhaal, geschreven door de ogen van het kind en kan samen met de ouders worden samengesteld. In het Journal of Community & Applied Psychology is nu een artikel uitgekomen dat ingaat op deze levensboeken en kijkt tegen welke punten de adoptieouders en kinderen aanlopen bij het construeren van een consistent “achteraf-verleden”. Bij iedereen worden vroege herinneringen grotendeels opgebouwd via fotomateriaal en via ‘familievertellingen’. Bij adoptie en pleegouders betekent het dat zij een geschiedenis moeten helpen te omschrijven, die ze niet zelf hebben meegemaakt. Het doel van een levensboek is om het kind relevante informatie, zaken, bezittingen of beelden te geven van het verleden en zo een samenhangend verhaal te geven dat verleden koppelt aan toekomst en dat het kind houvast geeft in het vormen van identiteit. In het artikel van Brookfield et al. wordt onderzocht hoe adoptieouders omgaan met de visuele informatie die ze over hun kinderen hebben gekregen van de periode voor de adoptie, en hoe ze die ordenen. Grote nadruk ligt op de kracht van foto’s, maar ook op hoe ingewikkeld het kan zijn om rond de foto’s een goed verhaal te bouwen, een verhaal dat de adoptieouders zelf niet hebben meegemaakt. Wanneer er geen foto’s zijn, moet zonder dit houvast voor het kind via verhalen een vorm van verleden worden opgebouwd via fictie. De auteurs eindigen met de vraag of het ethisch beter is om een samenhangend verhaal voor het kind op te bouwen, ook al is dit niet volledig gebaseerd op bekende gegevens, of dat het kind beter gediend is bij gefragmenteerde, maar kloppende gegevens. Zij concluderen dat kinderen in onze dwingende cultuur waar je moet weten wie je bent, veel kunnen hebben aan de kracht van de verbeelding van hun ouders.
H. Brookfield, S.D. Brown & P. Reavey, 2008. Vicarious and Post-memory Practices in Adopting Families: The Re-production of the Past through Photography and Narrative. In: J. Community Appl. Soc. Psychol., 18: 474–491
Facing up to Facebook (Facebook onder ogen zien)
Facing up to Facebook vertelt hoe internet, sociale netwerken en andere technologieën zoekacties, contactlegging en hereniging bij adoptie kunnen veranderen. Sociale netwerksites zoals Facebook hebben het simpeler gemaakt om contact te leggen met mensen, met alle positieve en negatieve gevolgen die daaraan vast zitten.
Verder lezen
Eileen Fursland 2010. Facing up to Facebook. ISBN: 978 1 905664 98 6
Te bestellen via BAAF: http://www.baaf.org.uk/bookshop/book_fufa
Biologische en sociale processen en adaptatie
Grotevant en McDermott publiceerden in het belangrijke tijdschrift Annual Review of Psychology een overzichtsartikel waarin zij focussen op de biologische en sociale processen die van invloed zijn op de aanpassing van geadopteerden gedurende hun levensloop.
Zij pleiten voor adoptie-competente geestelijke gezondheidszorg en betere begeleiding van geadopteerden en hun adoptieouders, vanuit de nu aanwezige kennis over processen bij adoptie.
Enerzijds kennis over de neuro-endocriene processen, zoals de effecten van stress, zowel voor als na de geboorte, of voor of tijdens de adoptie, omdat deze significante effecten kan hebben op de ontwikkeling van het neuro-endocriene stelsel. Dit kan op zijn beurt effect hebben op groei, hersenontwikkeling en slaap, en hiermee op sociale, emotionele en cognitieve ontwikkeling.
Anderzijds inzicht in processen op familieniveau, zoals het belang van een bevredigend contact tussen leden van de adoptie- en de biologische familie, de vergelijkbaarheid dat ouderlijke stress en ondersteunend ouderschap bij homosexuele en heterosexuele stellen en deinvloed van cultuur/ras-sensitief zijn van de adoptie families op de sociale ontwikkeling van geadopteerden.
Maar onderzoeksresultaten zijn niet voldoende: de resultaten moeten ook zorgvuldig vertaald worden voor niet-specialisten, waarbij ze niet worden overversimplificeerd of gegeneraliseerd, zodat adequate interventies ontwikkeld kunnen worden voor adoptiefamilies waarbij de geadopteerden worstelen met gevolgen van vroege negatieve omstandigheden.
Adoptiecompetentie
In Adoption Quarterly 16: 3-4 een special issue over adoptie competentie bij hulpverleners. Ze definiëren wat adoptiecompetentie betekent binnen de geestelijke gezondheidszorg (Atkinson), presenteren een aantal therapieën (Weir, Woolgar, Hegar) en factoren die begrip moeten vergroten voor de deelnemers aan de adoptiedriehoek (Baden).